Σάββατο πρωί στο μαγαζί Παγκρατίου.

Τα πρωινά του Σαββάτου, πήγαινα στο μαγαζί με φραπέ από τον Λέντζο και εφημερίδα. Δεν πήγαινα από τις 9.00 που άνοιγε αλλά απλά αντί να πάω κάπου αλλού για ένα καφέ, πήγαινα εκεί κάνοντας με αυτό το τρόπο παρέα στη μάνα μου.
Κάποιο Σάββατο, καθόμουν έξω από το μαγαζί καπνίζοντας και χαζεύοντας τον κόσμο. Περνάει ένας τύπος κρατώντας ένα όπλο μέσα στη συσκευασία του. "Που πας ρε μάστορα με το τουφέκι?" ρωτάω μια και επειδή κυνηγάω κατάλαβα τι ήταν αυτό που κράταγε. "Έχω ανάγκη και το πουλάω" μου λέει.
Τον βάζω μέσα στο μαγαζί ,ανοιγουμε τη συσκευασία και βλέπω ένα super poze Ιταλικής προέλευσης ....άθικτο-ολοκαίνουργο."Πόσο?" ρωτάω, "12.000 δρχ"μου λέει (έτος 1992). Αφού συμφωνήσαμε μετά από παζάρια στις 8.000δρχ, βρεθήκαμε στο 10ο Αστ.Τμήμα Παγκρατίου να υπογράφουμε υπεύθ.δηλώσεις για το όπλο. Για καφέ πήγα.....με τουφέκι γύρισα (φυσικα το έχω ακόμα). Υπήρχε όμως τέτοια δουλίτσα τότε που τα λεφτά ήταν πολύ πιο ΄"εύκολα" και πολύ πιο "γρήγορα". Αντίθετα δηλαδή με το σήμερα..........................