Με πνίγει η οργή .......................

Με πνίγει η οργή, γιατί στήριξα τα όνειρα τα δικά μου και της οικογένειάς μου πάνω στη δουλειά μου και άσχετα από τα δικά μου λάθη-ελείψεις-αστοχίες κάποιοι άλλοι αποφάσιζαν για μένα ....χωρίς εμένα.
Με πνίγει η οργή, γιατί βιώνουμε μια απίστευτη κρίση η οποία δεν είναι μόνο οικονομική τελικά αλλά πολύ πολύ βαθύτερη και χωρίς να υπάρχει ακτίδα φωτός-ελπίδας και προοπτικής.
Με πνίγει η οργή, γιατί κάποιοι πλούτισαν παράνομα και αντί να τιμωρηθούν με τον οποιοδήποτε τρόπο είναι ελεύθεροι και μου κουνάνε και το δάχτυλο.
Με πνίγει η οργή, γιατί κάποιοι έκαναν εμένα, τους φίλους μου, τους πελάτες μου,τους συνεργάτες μου να έχουμε όλοι μαραζώσει.
Με πνίγει η οργή, γιατί το γέλιο και η χαρά βγαίνει με το ζόρι από το πρόσωπό μου.
Με πνίγει η οργή, γιατί σε λίγα χρόνια ο Κούλης και η Σταυρίνα θα με ρωτήσουν το απλό: "Γιατί ρε μπαμπά είμαστε σε τέτοια κατάσταση ?" ... και θα πρέπει να τους απαντήσω και να απολογηθώ για τα λάθη και τις δικές μου αστοχίες, των κυβερνήσεων μας, της κοινωνίας μας στο σύνολό της.
Με πνίγει η οργή, γιατί μόλις τους απαντήσω θα μου κάνουν το απλό ερώτημα...."και τι έκανες μπαμπά από τη πλευρά σου για όλα αυτά?"
Με πνίγει η οργή, γιατί η απάντησή μου θα είναι ένα μεγάλο.....ΤΙΠΟΤΑ.
Με πνίγει η οργή, γιατί ενώ θέλω απίστευτα πολύ να πάρω την καραμπίνα μου και να την αδειάσω πάνω σε 3-4 κλέφτες ώστε κάποιοι επιτέλους να ταρακουνηθούν δεν μπορώ γιατί δεν έχω το δικαίωμα να αποκαλούν τους δικούς μου ανθρώπους "τα παιδιά και η γυναίκα του δολοφόνου"